Bëło 17 czerwińca 1568 rokù. Trzech gbùrów, kòzdi w pôrã kòni jachało z towarã na tôrg do Gduńska. Na jednym z wòzów béł młodi Frãc, a sztëk w przódkù jegò brutka Anka ze swòjima starszima. Òjc Anczi – lémón, jachôł na pierszim wòzu, bò òn dobrze znôł drogã do Gduńska i tam wiele razy biwôł. Miôł òn mòcną białkã, chtërna lubia z gduńszczónkama zaheńdlowac ë wëszkalowac bówków, jak bëło trzeba. Anka rozmia dobrze gdac pòniemieckù, liczëc, pisac ë czëtac bò tegò ją naùczëłë klôsztornice. Frãc kùczrowôł na drëdżim wòzu, przë nim sedza jegò matka, a dali òjc, chtëren miôł swòjã białkã pò prawi stronie. Òni jachelë ze swòjim nôstarszim senã, bò wiedzelë, że òn bë wëdzarł òwcã z paszczãków wilka, a niżódnégò złodzeja ni miôł strach.