W okresie świętojańskim będącym kulminacją przesilenia letniego (co roku 23 na 24 czerwca) nawarstwiają się na Kaszubach zwyczaje i obrzędy, a ich szczytem jest do dzisiaj obchodzone święto Sobótki.

Ważnym wydarzeniem obrzędowym na Kaszubach Środkowych i rozpowszechnionym we wszystkich kościołach katolickich w Polsce jest uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa zwanego popularnie Bożym Ciałem.

 Wszetczégo bëlnego na Jastrë!

Niedzielę wielkanocną poprzedzoną czuwaniem wiernych w kościele rozpoczyna Msza św., zwana rezurekcją. Dawniej, kto pragnął zachować dobre zdrowie przez cały rok, musiał udać się na obmycie, a nawet kąpieli do rzeki czy też jeziora. W drodze należało być skupionym i tylko taka postawa gwarantowała skutek.

   Na początku Mszy rezurekcyjnej w kościele panuje ciemność, światła zapalane są o północy. W czasie Mszy św. święcona jest woda i ogień. Rezurekcje kończą się procesją.

   Wielki Tydzień uroczyście otwiera Niedziela Palmowa. Jest ona jakby wywyższeniem Jezusa przez Boga, który aż do śmierci krzyżowej uniżył się i stał się posłuszny woli Ojca. W tym dniu wierni i kapłani przynoszą do świątyni gałązki wierzbowe, które są potem poświęcone. Czyni się tak na pamiątkę uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy.

   Rok rocznie okres Wielkiego Postu otwiera Środa Popielcowa. Czterdziestodniowy post, który poprzedza Zmartwychwstanie jest czasem rozpamiętywania męki i śmierci Jezusa. Dla Kaszubów jest też czasem na duchowe przygotowanie się do tego ważnego wydarzenia, wymagającym oczyszczenia się i odnowienia.

   Jastrë czyli Wielkanoc jest najważniejszym dniem roku liturgicznego w Kościele Katolickim. To święto odprawia się co roku w niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca. Wahania czasowe w obchodach Wielkanocy wynoszą pięć tygodni: od 22 marca do 25 kwietnia. Wielkanoc i cały okres wielkanocny wraz z okresem przygotowawczym jest czasem odnawiania całego wtajemniczenia chrześcijańskiego[1].

Rozpoczynając od Środy Popielcowej mieszkańcy Kaszub Środkowych rozpoczynają obrzędy związane z praktykami religijnymi i stosują się ściśle do przepisów i obrządków kościoła katolickiego[1]. Ta sytuacja nie zmieniła się i trwa do dzisiaj.

   Środa Popielcowa rozpoczyna okres Wielkiego Postu. Wśród mieszkańców Kaszub zakorzenione zostały przez wieki zasady powszechnego udziału we Mszy św.. W Środę Popielcową po Ewangelii i wygłoszonej homilii kapłan poświęca popiół sporządzony z palm w poprzednim roku. Zwyczaj ten stosowany jest zgodnie z nakazami Kościoła Katolickiego. Ksiądz posypuje głowy popiołem w formie krzyża wraz ze słowami: „Pamiętaj człowiecze, prochem jesteś i w proch się obrócisz”. Przypomina wiernym dramat grzechu pierwszych rodziców i śmierci, która jest zapłatą za grzech. Popiół jest wyrazem żałoby, smutku i bólu [2].

W dniu 21 stycznia przypada dzień św. Agnieszki, a w dniu następnym św. Wincentego.

Po uroczystych obchodach święta Trzech Króli ważnym dla mieszkańców Kaszub Środkowych jest dzień 17 stycznia. W tym dniu w kościołach czczony jest św. Antoni – patron rzeczy zagubionych. Tego też dnia następuje poświęcenie zwierząt.

   Okres Bożego Narodzenia jest jednym z najważniejszych obrzędowości ludów katolickich. Według układu kalendarzowego początek roku przypada wprawdzie dopiero na dzień pierwszego stycznia, jednakże w wierzeniach i praktykach ludowych kompleks Bożego Narodzenia jest tak ściśle zespolony z Nowym Rokiem, że opis obrzędów należy rozpocząć od właśnie okresu, czyli od ostatnich dni adwentowych.

   Adwent z łacińskiego adventus - przyjście – to okres czterotygodniowego postu zapowiadającego przyjście Chrystusa, tj. Boże Narodzenie. Jednocześnie dla Kościoła katolickiego stanowi początek roku kościelnego.