Dobri kóń bez batuga jidze, ale widzec on go muszi.
Dobry koń bez bata jedzie, ale widzieć go musi.
Kościoły na terenie Szwajcarii Kaszubskiej na Kaszubach
Somonino na kartach historii pojawiło się już w XIII wieku. Jednak dopiero własność Kartuzów od 1462 roku spowodowała założenie folwarku specjalizującego się w hodowli owiec.
Początek myśli o własnym kościele dały rozwijające się bardzo prężnie w latach osiemdziesiątych na terenie wsi „Oazy“ prowadzone przez oo. Franciszkanów. Myśl tę podjął ks. dr Henryk Ormiński przy wielkim poparciu mieszkańców przyszłej parafii. Budowa Domu Katechetycznego ( Kaplicy Kościoła ) rozpoczęła się 3 marca 1987 roku. Dwa lata od rozpoczęcia budowy w dniu 21 marca 1989 roku Ks. Bp. Marian Przykucki dokonał poświęcenia nowego Domu Bożego.
Kartuzy swą nazwę i powstanie zawdzięczają zakonnikom Kartuzom. Zakon w tym miejscu założył św. Brunon z Kolonii w 1084 roku w dolinie La Chartreuse k. Grenoble we Francji. Fundatorem klasztoru był w 1382 r. szlachcic Jan z Rożęcina (Rusocina ). Obradująca wówczas w Rzymie kapituła generalna Kartuzów mianowała rektorem, a następnie przeorem nowego domu zwanego Rajem Maryji (Paradisus Beatae Mariae Virginis) ojca Johannesa Deterhusa przybyłego na Kaszuby z Pragi. Zakon Kartuzów – klasztor – ich symbol „ memento mori” ( pamiętaj o śmierci) to pozdrowienie braci zakonnych, stał się symbolem jego mieszkańców. Była to ostra reguła Zakonu Kartuzów oparta na regule św. Benedykta, asceza, jarska kuchnia, używanie mowy tylko w potrzebie, odgrodzenie się od ludzi i świata porywało i zadziwiało zasobnych fundatorów do prześcigania się w ofiarnościach dla zakonników, którzy odpowiadali wyobrażeniom ludzi Średniowiecza.