Pùckù drodżi, wcyg môsz wid królewsczi,
bò w ce bieżi sławnëch lëdzy krew.
Twój môl ùkòchôł król Jan Sobiesczi,
ce w wòjnach rozsławił Wejher Miesczi,
czej swim mieczã Szwédów zmùszôł w drôw.
Të béł wiedno òkrãtów kòtwicą,
w krzëkwach je chronił twój cëchi pòrt.
Szwédzë krwią mëlë jegò strażnice,
bò jich prelë stolëmny rëbôcë,
co w nëch biôtkach wiôldżi mielë part.
Ną dôwnëch czasów ùskrzidloną sławã
zaklnął w twëch mùrach surowi czas,
chòc na kòniu nëkôł czasë drawé,
w sztormach pòłikôł krajowé nawë,
to ù ce w swim szwernóce sã trząsł.
Do ce lecy z mòrza srébrnô miéwa,
skrzidełkama bieli chëczi mùr,
w ji piórkach wiater piesnie spiéwô,
chtërné przenôszają w pòla drzewa,
bë je nócył prze òraniu gbùr.
W môłi kùter spłôwiô drodżé łasztë,
z cëchą wałą bieżi w mòrską dôl,
wała gò smùcze miłoscą czëstą,
a òn na ùcztã miéwã cziwô masztã,
le tklëwi miéwie Pùck òpùszczac żôl.
Jes swiôdkã wieselô Bôłtë z matką,
kòl ce jich pierscéń jesz złotã lsni,
wcyg wkół jich wiérnosc rozséwô rzôdką,
chtërną téż môsz pò swëch przodkach w spôdkù,
bò jich przësëga w dënëgach dzni.
Dzys jak mùlk sã smiejesz skarnią młodą,
wid wënëkôł dôkã z wszëtczich kôt
w górã roscesz, pëszną môsz ùrodã,
merk rôtësza ò pòrénkù gôdô,
do zbóżny prôcë wzywô fabrik młot.