Jô béł, gdze sztorm, gdze glada je,
Gdze òkò strądu nie sygnie,
Le wiedno dodóm szedł mój tur,
Gdze chëcz, gdze szczescé, mir...
Jô rëbôk jem òd strądu naj,
Kaszëba, òtrok waj.
Jô w dôlą w czôłnie niesc sã dôł,
Gdze zybôł mie ë kòlibôł,
Le mësla slôdë zaòsta,
Gdze chëcz rodnô mie żda.
Bò jô rodny naj zemi syn
Wcyg teskniã do ji dun.
Mie na wałë tu chłoscy stąd
Gdzes hejnë tam, w szarawą dôl,
Le serce cygnie wiedno znąd
Na starków mòjich môl...
Bò chòc tam dalek snôżi môj,
Jô swój le kòchóm krôj.
Czë mdze grzëmòt, czë glada mdze,
Czë sztorm mie chëbno zawieje,
Jô stojec mdã wcyg kòle ce,
Rodné naj zemiszcze...
Bò tu mój miecz, tu je mój wid,
Tu mój kaszëbsczi lud.