Tam na dole szëmią dunë,
Z pianą rąbią krôj,
A tu w górze płaczą zwònë
Na grobów cëchi rôj.
Tu kòscółk midzë grobë
Jak wdowa wtulił sã,
A płôszczã gò-c żałobë
Òkriwô z mòrzô mgła.
Czej zwònów głos ùstanie,
Tej stąd, dze tonie Hél,
Z cemnicë wiater kanie
I dunë stroji w biél.
Tej żôłobné chòrałë
Òrganë mòrsczé grzmią,
A z niebiesczi pòwałë
Ze żôlu gwiôzdë drżą.