Czasã përzna
Widu mërga
Czasã słuńce
Parmienie szmërga
Minã lata
Nie bëło lata
Nasta jesénnô chaja
I terôz jô żdajã
Na biôłą zëmã.
W stëcznikù mróz
i sniég
Stikają sã dwa
lata
W spikù pół
swiata
W gromicznikù
czasã mróz,
że z zëmna wëje
tósz
A czej na Gromiczną
gãs mô bùten wòdã,
tej w strumiannikù
na Strumianną
òwca mdze mia trôwã
A w łżëkwiace
trôwã mdze mia krowa
A czej môj
tej mdze rôj
Dlô wszëtczich
mdze słuńce
mdą tuńce
i mùzyka
Dlô wszëtczich
mdze rôj
bò to môj
W czerwińcu
róże zakwitną
czerwiono
jak mak
Bestri mdze
swiat
W lëpińcu
na grzëpie
zakwitną
lëpë
Nektôr mdą mia pszczołë
Żëto mdą wòzëc w stodołë
Czej zélnik,
tej Zélnô
swiãcą zelé
Skùńcz ze żniwama
Rób òżniwinë.
Czej séwnik,
tej Séwnô
i żëto tej seją
A czej rujan
tej z drzéwiãtów
spôdô brzôd
Pierszi żôłti
lëst
na zemiã
spôdł
W lëstopadnikù
spôdiwają lëstë
wdarzą sã ùmarłi,
krewny i drësze.
W gòdnikù są
Gòdë
A do Gód
na dzéń czasã
sédmë pògód
A pò Gòdach
Dzéń dłëgszi ò kùrzi
krok
sprzëti je Nowi Rok.