Prezes W. Kostuch na spotkaniu z pracownikami PZGS przy udziale v-ce prezesa ds. handlu Fr. Plichty.

Rada nadzorcza pod przewodnictwem Lucjana Lubińskiego w Rejonowej spółdzielni w Klukowej Hucie dokonała zmiany w zarządzie Sp-ni i wybrała na prezesa Zygmunta Gostkowskiego, a na V-ce prezesów Edmunda Cichosza i Franciszka Elasa.

Walne zgromadzenie delegatów PZGS 27 kwietnia 1961 roku zobowiązała zarząd PZGS do przekazania działalności GS w Przodkowie na rzecz GS w Kartuzach. Wobec tego zarząd PZGS na terenie gminy w Przodkowie odbył 6 zebrań wiejskich a w dniu 30 listopada 1961 roku zwołał walne zgromadzenie przedstawicieli w Przodkowie na którym podjęto uchwałę o połączeniu działalności z gminy w. Przodkowie do GS w Kartuzach. Walne Zgromadzenie Przedstawicieli GS w Kartuzach podjęło uchwałę o połączeniu działalności wyrażającą zgodę na połączenie z GS w Przodkowie Równocześnie Rada Nadzorcza dokonała zmiany w składzie zarządu i wybrała prezesa Henryka Popowskiego i v-ce prezesami zostali wybrani Bernard Hinc i Zygmunt Henig. Zarząd PZGS prowadzoną działalność przekazał GS w Kartuzach z dniem 1 stycznia 1962 roku.

Gminna Spółdzielnia w Sianowie działała w rejonie małej gminy, przy słabym zapleczu gospodarczym i niskich wynikach ekonomicznych, wyniku tego w roku 1964 narodowy Bank Polski ograniczył jej kredytowanie. W tej sytuacji Walne Zgromadzenie Przedstawicieli w Sianowie w dniu 3 grudnia 1964 roku postanowiło połączyć się do GS w Chmielnie. Walne Zgromadzenie Przedst. w Chmielnie 20 grudnia 1964 roku postanowiło przyjąć teren działania GS w Sianowie z dniem 1 stycznia 1965 roku, Nowy skład Rady Nadzorczej przewodnictwem Zbigniewa Darznika wybrali nowy skład zarządu: prezesem został Władysław Miluksztys a v-ce prezesami wybrano Józefa Jankowskiego i Józefa Węsiore. Na stanowisko głównego księgowego zarząd powołał Wacława Rejtera. Siedziba sp-ni pozostała w chmielnie a w Staniszewie ustalono siedziby oddziału GS w chmielnie.

Rosnące potrzeby transportu w zakresie przewozów artykułów z produkcji rolnej, zaopatrzenia sklepów i utrzymanie gotowości technicznej transportu, spowodowały zmiany organizacyjne. Podobnie jak w innych rejonach kraju, w Gdańsku zwołano Walne Zgromadzenie Założycieli i w dniu 10 września 1965 roku powołano Wojewódzką spółdzielnie Transportu Miejskiego tzw. WSTW, która z dniem± 1 października 1965 roku rozpoczęła działalność na terenie województwa. Wymieniona Spółdzielnia przejęła istniejące bazy transportu PZGS i Zakładów Wojewódzkiego związku Gminnych Spółdzielni z samochodami, sprzętem technicznym, warsztaty oraz załogi pracownicze. Prezesem zarządu WSTW został wybrany Stanisław Gryczuk. Poszczególne GS i Związki spółdzielni wpłacały ustalone udziały oraz w tym zakresie rozliczano się za przekazany sprzęt, oraz uzgodniony majątek. Na terenie Kartuz w dotychczasowym miejscu przy ul. Gdańskiej 1 powołano Oddział

WSTW a na kierownika angażowano Czesława Kwidzińskiego. Transport dostawczy według uznania GS i PZGS zatrzymano do własnej dyspozycji. Zarząd STW na podstawie zawartych umów przejął odpowiedzialność za przewozy artykułów masowych i pozostałych potrzeb według zamówień poszczególnych spółdzielni. Powołanie WSTW zabezpieczyło potrzeby rozładunków i przewozów w spółdzielniach, koordynacje potrzeb transportowych i remonty posiadanych jednostek przewozowych. Nowo Powstała spółdzielnia transportu Miej. za 1965 rok wypracowała 377 tys. zysku, w następnych latach rentowność ^wrastała, przykładowo za 1968 rok osiągnięto zysk 2.053 tys. zł. a za 1969 rok tył zysk 5137 tys.*. zł.

W latach 60-tych zachodziły dalsze zmiany w zarządach Spółdzielni. W powiatowym Związku Gminnych Sp-ni v-ce prezes handlu Franciszek Plichta został wybrany na stanowisko prezesa Spółdzielni Ogrodniczej w Kartuzach. na jego miejsce Rada Nadzorcza PZGS z' dniem 1 maja 1962 roku wybrała Teofila Kleina. W kwietniu 1966- roku w G. S. Kartuzy na emerytura odszedł Bernard Hinc a na jego miejsce Raca wybrała Stanisława Wojtowicza. V lipcu 1963 roku na emeryturo odszedł główny księgowy GS w Kartuzach Adolf Klein a stanowisko to objęła Jadwiga Chełmińska. Z dniem 1 października 1967 roku prezes zarządu GS w Kartuzach Henryk Popowski przeszedł na stanowisko prezesa GS w Żukowie a na jego miejsce. Rada powołała Zygmunta Gostkowskiego, a prezesem Spółdzielni w Klukowej Hucie wybrano Franciszka Kwidzyńskiego. W 1968 roku v-ce prezes GS w Kartuzach Stanisław Wojtowicz przeszedł do pracy do Miejskiego Handlu Detalicznego a na jego miejsce. wybrano Franciszka Elasa. W wrześniu 19o9 roku nastąpiły ponownie zmiany w zarządzie GS w Klukowej Hucie, prezesem wybrano Stanisława Wojtowicza a v-ce prezesami wybrano Stanisława Kowalczyka i Jana Stencla.

Wzrost zadań gospodarczych i potrzeb mieszkańców wymagał wymienione zmiany organizacyjne i kadrowe. Na podstawie dostępnych analiz lat 60-tych, rozwój można ocenić w porównaniu 1964 roku do 1970 roku następującymi cyframi w skali powiatu GS I PZGS.

W działalności spółdzielni na terenie powiatu w latach sześćdziesiątych przy wzroście obrotów następował dalszy wzrost bazy technicznej. W 1970 roku ogólna liczba punktów sprzedaży detalicznej wynosiła 219 w tym sklepy spożywcze 132, przemysłowe 34, punkty sprzedaży artykułów masowych 12, składnica maszyn 1, domy towarowe 4, klubo-kawiarnie 12 oraz kioski i stragany sezonowe 24.

W omawianym okresie nastąpił znaczny wzrost poprawy zaopatrzenia oraz poprawa kultury handlu. Następował wzrost własnej sieci handlowej poprzez oddawanie do użytku nowych inwestycji. Z sklepów przekazano do użytku takie jak: - w 1961 do 63 roku pawilony typu "Reda" w Pirodze,

-    1964 roku typ "T-24" w Brodnicy Górnej i Garczu

-    w 1965 roku "T-24" w Starkowej Hucie, Miechucinie, Kłobuczynie i Gołubiu,

-    typ "Typ. 24" w 1966 roku w Borucinie i Egiertowie

-    w 1967 roku stanęły większe pawilony handlowe w Somoninie, w Klukowej Hucie oraz z mniejszych kioski w Wieżycy.

- w 1968 roku oddano pawilon w Zaworach, typ "T-24" w Sierakowicach i Tuchlinie i z klubem Rolnika w piwnicy, oraz pawilony handlowe w Sulęczynie i w Stężycy.

W składach towarów masowych do produkcji rolnej ogółem w powiecie niektórych artykułów przykładowo w 1970 roku sprzedano: 19618 ton nawozów mineralnych,106 ton środków ochrony roślin" 8367 ton pasz treściwych, z materiałów budowlanych 10.478 ton cementu, z opału węgla 26.493 tony oraz artykułów metalowych i hutniczych za 12.094 tys. złotych. Wzrost sprzedaży artykułów do produkcji rolnej powodował tworzenie odpowiednich gminnych baz przez realizacje własnych inwestycji.?/ tym zakresie przykładowo budowano:-w Sierakowicach w 1960 roku magazyn nawozowy)-1963 roku magazyn pasz a 1964 roku zasobnik na wapno i plac węglowy - w kukowie 1963 oddano do użytku magazyn nawozowy oraz taki sam w Baninie i plac węglowy w Żukowie - w Przodkowie rozpoczęto w 1961 roku niwelacje bazy, następnie budowę magazynu nawozowego, biurowiec a w 1965 roku plac węglowy i wag^ wozową - w Chmielnie 1967 roku ogrodzono bazę, budowano magazyn nawozowy z własną stacją transformatorową oraz oddano do użytku magazyn art. masowych w Staniszewie z placem węglowym - w Kartuzach w 1965 roku zorganizowano nową bazę z ogrodzeniem i oświetleniem, oddano plac węglowy do użytku z wagą wozową oraz w Somoninie oddano do użytku magazyn nawozowy w 1967 roku a magazyn paszowy w 197G roku z oświetleniem bazy.

W składnicy maszyn rolniczych w Kartuzach w¡19^0 roku z ważniejszych artykułów sprzedano: 92 ciągniki, 109 koparek, 52 żniwiarki, 93 siewników, 52 silniki elektryczne itp. W 1965 roku wykonano utwardzenie placu pod maszyny, 1966 roku wykonano drogi dojazdowe, 1967 roku oddano do użytku magazyn maszyn rolniczych w 1968 roku wybudowano obudowaną wiatę na maszyny rolnicze.

W działalności hurtowni w strukturze sprzedaży 67 % stanowiły artykuły spożywcze, lecz w stosunku do poprzedniego okresu przede wszystkim wzrosła sprzedaż takich artykułów jak: radio-telewizyjne, gospodarstwa domowego, szkło, motoryzacyjne i chemia. Dla zabezpieczenia potrzeb bazowych oddano do użytku z inwestycji w 1965 roku magazyn na opakowania, w 1969 roku jeden magazyn na artykuły spożywcze a drugi na artykuły przemysłowe.

Przy hurtowni w 1969 roku również oddano do użytku nowo pobudowaną stacje paliw na zaopatrzenie transportu GS i PZGS, WSTW oraz niektórych zakładów wg umowy w mieście.

Wzrost obrotów żywienia zbiorowego lat sześćdziesiątych kształtował również rozwój sieci gastronomicznej. W 1970 roku kształtowała się nast. sieć gastronomiczna:

-    11 barów na 606 miejsc konsumpcyjnych  

-    4 restauracje 556 miejsc konsumpcyjnych

-    3 kawiarnie na 140  miejsc konsumpcyjnych

-    2 bufety na 120   miejsc konsumpcyjnych

1 jadłodajnia na 60  miejsc konsumpcyjnych

Ogółem było 21 zakładów na 1482 miejsc konsumpcyjnych. Po zatem w sezonie letnim dodatkowo otwierano 4 punkty małej Gostomii. Z ogólnych obrotów 30 % stanowiła sprzedaż produkcji własnej. Rozwijająca się w powiecie działalność turystyczna sprzyjała na rozwój sprzedaży posiłków. Wymieniona sieć była w starych zmodernizowanych obiektach, co wyłaniało potrzeby inwestycyjne. Pierwszy nowoczesny zakład gastronomiczny z inwestycji oddano w Sulęczynie w 1968 roku, albowiem tam był największy napływ wczasowiczów i turystów szczególnie w sezonie letnim.

W działalności skupu i kontraktacji na koniec 19^0 roku pracowało 188 punktów skupu, w tym :

-    10 magazynów skupu zbóż i nasion

-    12 punktów skupu żywca

-    15 sezonowych punktów skupu ziemniakówę

-    91 punktów skupu jaj przy sklepach

-    8 sezonowych punktów skupu drobiu

-    15 sezonowych punktów skupu warzyw i i owoców

-    8 punktów skupu królików-    -

-    20 punktów skupu surowców wtórnych

-    3 punkty skupu skór surowych

-    3 punkty 3kupu wełny owczej

Przedstawione punkty skupu obrazują jakie rodzaje działalności były prowadzone. Z ogólnych obrotów działalności skupu w skali powiatu, struktura branż była według następujących wskaźników:

- w skupie żywca rzeźnego

-    11,5 1 w skupie zboża i nasion

-    5,"" Iw skupie ziemniaków

-    - 4,5 'Iw skupie jaj i drobiu

-    2,8 % w skupie owoców i warzyw

umawiana działalność wymagała pobudowanie nowych obiektów i w ramach inwestycji wykonano:

-    w 1967 roku oddano do użytku punkt skupu żywca w Chmielnie, następnie w l964 roku w Kartuzach Sulęczynie i w 11 Wieżycy, a w 1967 roku w Przodkowie.

-    1964 roku oddano do ubytku wiaty na skup ziemniaków w Przodkowie, Sierakowicach, kukowie, Baninie, Klukowej Hucie i ramienicy, oraz w 1970 roku w Somoninie oddano do użytku punkt skupu z przechowalnią ziemniaków.

- W 1965 roku wybudowano i oddano do użytku magazyn skupu skór surowych w Kartuzach.

W omawianym okresie lat sześćdziesiątych na terenie powiatu w działalności produkcji na koniec 1969 roku było X piekarń 5, chociaż do 1063 roku zlikwidowano dwie piekarnie tj. w Sulęczynie i Przodkowie. Istniejące piekarnie zabezpieczały potrzeby w sprzedaży Gminnych Spółdzielni, przykładowo w 1^70 roku ilość produkowanego pieczywa w skali powiatu wynosiła 3-14-2 ton. Największą produkcje miała GS Żukowo 1.1 b6 tony, która w 1964 roku obrzynała nową piekarnie z inwestycji. Na drugim miejscu w wielkości produkcji miała GS w Kartuzach  rocznie 1.465 ton ponieważ w maju 19b5 roku uruchomiła

z inwestycji nowy zakład piekarniczy. Pozostałe piekarnie przeprowadzały tylko remonty i modernizacje swych zakładów.

Następną działalność GS w powiecie stanowiły 4 masarnie, które wg danych za 1370 rok ilościową produkcje miały 541 toń masy mięsnej. Na wielkość produkcji i dynamikę miała wpływ przydział otrzymanego żywca według rozdzielnika .G.S Kartuzy, w 1969 roku otrzymały nowy zakład masarniczy w Przodkowie w miejscu obudowanej wiaty na ziemniaki ze skupu. GS Żukowo i GS w Sierakowicach miały własne zakłady na swych bazach z przebudowy i modernizacji. GS Chmielno prowadziła produkcję masarniczą w dzierżawionym zakładzie w Sianowie.

,V produkcji napojów gazowanych i rozlewni piwa były dwa zakłady w obiektach dzierżawionych na terenie Sierakowic i w Kartuzach przy PZGS Ilość produkowanych wód gazowanych i rozlewanego piwa przykładowo za 1960 rok wykonano w 13 Sierakowicach 45 tys. ltr. a przy PZGS w Kartuzach 1.156 tys. ltr. Nakłady inwestycyjne w tych zakładach dotyczyły jedynie zakupu nowych maszyn do produkcji.

W zakładzie Przetwórstwa Owoców i Warzyw PZGS w Kartuzach sukcesywnie wzrastała ilość produkcji, lecz posiadane obiekty ograniczały dalszy wzrost produkcji, według danych za 1970 rok zakład wyprodukował 573 tony wyrobów gotowych oraz 200 ton półfabrykatów, w tym 140 ton pulpy truskawkowej. Z wymienionej produkcji około 35 % wysyłano w sprzedaży na eksport. Zatrudnienie średnio w ciągu roku 58 pracowników przy płacy 1585 Zł. miesięcznie. Zysk za 1970 rok osiągnął. 61 tys. złotych. W ramach inwestycji w I968 roku pobudowane magazyn na opakowania. W 1963 roku przy GS w Sierakowicach powstał nowy zakład produkcyjny Mieszalnia pasz treściwych. Początkowo produkcja odbywała się w trudnych warunkach w istniejących magazynach pasz. Jednak następował coroczny wzrost sprzedaży produkowanych pasz i wynik finansowy np. ze 1970 rok 2.428 złotych. Wystąpiły pilne potrzeby inwestycyjne, w 1967 roku wyposażono zakład w potrzebne maszyny a dalsza rozbudowa nastąpiła po 1970 roku.

Minto powołania Wojewódzkiej Spółdzielni Transportu Wiejskiego, która głównie objęła przewozy artykułów masowych, zaś GS i PZGS nadal dysponowały własnym transportem gospodarczym .Według stanu na koniec 1970 roku w powiecie tyło 10 furgonów- 15 ciągników i 1 tabor konny przy PZGS Wymienione środki transportowe zabezpieczały własne potrzeby takie jak zaopatrzenie sklepów z magazynów rozdzielczych, z własnych zakładów produkcyjnych oraz niektóre usługi dla ludności. Zadania realizowano głównie według kosztu własnego, ^wyniku czego np. zysk za 1970 rok był tylko jeden tysiąc złotych.

Rozwój działalności gospodarczych GS i PZGS i wzrastające potrzeby mieszkańców powiatu były powodem organizowania działalności usług przemysłowych i nieprzemysłowych*^ usługach przemysłowych wg stanu 1970 roku w skali powiatu dysponowano następującymi punktami :

- 2 punkty elektryczno-instalacyjne,2 radio-telewizyjne, 4 stolarskie, 2 ślusarsko-kowalskie, 4 punktu uboju zwierząt przy masarniach, 5 punktów wypieku chleba przy piekarniach, 1 punkt szklarski, razem 20 punktów było. Tego rodzaju usług wykonano w 1970 roku 2287 tys. złotych w tym dla ludności 435 i złotych, pozostałe wartości usług przemysłowych były realizowane głównie dla GS i PZGS. W usługach nieprzemysłowych wg a tanu za 1970 rok były następujące punkty usługowe: 4 wypożyczalnie sprzętów artykułów gospodarstwa domowego, 1 wypożyczalnia maszyn rolniczych 4 Punkty czyszczenia zbóż przy magazynach zbożowych, 10 punktów zaprawy zbóż, 1 punkt rozsiewu wapna, 1 strzyżenia owiec, 1 usług murarskich oraz Zakład usług Remontowo-Budowlanych przy PZGS przy budownictwie miał również produkcję materiałów budowlanych, głównie pustaków.

Według danych za 1970 rok wartość wymienionych usług zrealizowano 7.510 tys. złotych, w tym dla ludności 903 tys. złotych. Zakład Usług Remontowo-Budowlany. PZGS głównie świadczył usługi inwestycyjne dla GS i PZGS, między innymi w 1966 roku zrealizował utwardzenie, płyty poligonowej w Kiełpinie na produkcje materiałów budowlanych oraz warsztat usługowy w Kartuzach a w 1968 roku pobudował warsztat usługowy w Klukowej Hucie oraz oddał do użytku nowoczesny zakład gastronomiczny w Sulęczynie.

Widok gospody w Sulęczynie od strony południa.

Potrzeby rozwoju działalności gospodarczej w finansowaniu obrotu towarowego, inwestycji, były pokrywane wzrostem wyników wypracowanego zysku, przykładowo za 1970 rok osiągnięto 14636 tys. złotych (tab. XI Na podstawie wyników PZGS za 1970 rok wypracowano zysk w kwocie 2.592 tys. złotych, który według uchwały Walnego Zjazdu Delegatów procentowo podzielono:% 50 % nadwyżki odprowadzono na podatek dochodowy, pozostała część nadwyżka została przeznaczona 27 % na fundusz zasobowy Związku, 33 % na fundusz inwestycyjny Związku, 20% na fundusz Rozwoju centralny i wojewódzki 13 % na nagrody dla pracowników PZGS i 7% na działalność kulturowo-oświatową wśród członków i pracowników jak 3% fundusz mieszkaniowy, 1% na budowę ośrodka wypoczynkowego, 1% na rozwój sportu 0,5 % na Centrum Zdrowia Dziecka pozostałe pomoc emerytom i inne drobne tytuły pomocy finansowej. W podobny sposób dzielono zyski w Gminnych Spółdzielniach, lecz wskaźniki procentowe ulegały pewnym korekcjom

Z własnych środków finansowych GS i PZGS , z Czuciowej pomocy z funduszu rozwoju Wojewódzkiego Zwitku Gminnych Spółdzielni oraz kredytów bankowych, nakłady inwestycyjne w powiecie za 1970 rok wynosiły 6-545 tys. złotych, co w porównaniu do 1959'roku stanowi wzrost 313 % wykonania rocznego. Realizacja niektórych obiektów przedstawiała się następująco:

Piekarnia GS w Kartuzach Wybudowana i oddana do użytku w maju 1965 roku przy ulicy Gdańskiej

Sklep spożywczo-przemysłowy wybudowany i oddany do użytku w 1967 roku w Klukowej Hucie

Pod patronatem PZGS w Kartuzach oddano w 1969 roku GS w Żukowie Nowoczesny Wiejski Dom Handlowy, który zabezpieczał zaopatrzenie w artykuły przemysłowe.

Na terenie Stężycy w 1968 roku oddano do użytku pawilon handlowy na artykuły spożywcze i przemysłowe dla GS w Klukowej Hucie.

W 1970 roku w GS i PZGS pracowało 989 pracowników co stanowiło w stosunku do 1959 roku wzrost 154 %. Zaś -średnia płaca w podanym okresie była 1.858 złotych miesięcznie, to jest wzrok i 31 % do 1959 roku. W omawianym Okresie systematycznie poprawiało się przygotowanie zawodowe pracowników. Na koniec 1970 roku zatrudniano z wyższym wykształceniem 8 pracowników a z 3 zawarto urnowe stypendialna na uczelniach wyższych. Do prac zawodowych prowadzono nabór uczniów do nauki jak: sprzedawców masarzy, piekarzy, kelnerów, kucharzy i do niektórych wykonywanych usług. Nauka odbywało się w Szkole Zawodowej w Kartuzach oraz przy warsztacie pracy. Pracownicy w ramach funduszu socjalnego i podziału nadwyżki bilansowej korzystali z pożyczek na budownictwo mieszkaniowe, z wycieczek krajoznawczych, z ośrodków wczasowych i imprez kulturalnych. Wśród niektórych pracowników pewien problem stanowiła ochrona mienia Spółdzielni. Przykładowo w 1970 roku wartość niedoborów towarowych wynosiła 1.003 tys. złotych, co było 0,11 % do obrotu, z tego zostało spłacone 843 tys. w tym roku.

w działalności społeczno-samorządowej wśród członków i pracowników nastąpił dalszy rozwój, w minionym okresie lat 60-tych. na koniec tego okresu działało 11 kubów rolnika na terenie wiejskim, w których oprócz zaopatrzenia towary klubowe, prowadzono działalność kulturalno-oświatową i rozrywkową, szczególnie dla młodzieży. Dla zorientowania o rodzaju działalności na przykładzie 1970 roku w klubach odbyło się 75 odczytów i pogadanek, 24 wystawy, 54 wieczory rozrywkowe oraz inne imprezy według uznania rady klubu na przykład pokazy dla dzieci szkolnych. Na terenie powiatu prowadzono 5 środków Nowoczesnej gospodyni, które świadczyły usługi na rzecz kobiet takie jak: krawieckie, dziewiarskie, repasacji pończoch, naprawy sprzętu, fryzjerskie, przyjmowanie odzieży do czyszczenia' i wypożyczalni sprzętu artykułów gospodarstwa domowego, po zatem prowadziły kursy kroju i szycia, pokazy pracy sprzętu, degustacje niektórych produktów, pogadanki i odczyty zawodowe. Na sfinansowanie szczególnie działalności kulturalnej przeznaczano środki finansowe z podziału rocznych nadwyżek bilansowych GS i FZGS.

W omawianym okresie zwiększyła się aktywność samorządu spółdzielczego, co miało wielki wpływ na poprawę i ocenę działalności. gospodarczej spółdzielni.

Na wyżej umieszczonym zdjęciu jest prezydium walnego zgromadzenia Delegatów PZGS z 1963 roku na którym przewodniczył Stanisław Zieliński przedstawiciel Żukowa, Barbara Szydłowska przewodnicząca rady nadzorczej PZGS, Eugeniusz Jereczek v-ce prezes zarządu WZGS w Gdańsku, Jan Stankowski przedstawiciel GS Chmielna, Halman rolnik z Szymbarku przedstawiciel GS w Klukowej Hucie, pani Grzenkwiczowa przedstawiciel GS w Sierakowicach, i W. Kostuch prezes Zarządu PZGS.

Na Walnym zgromadzeniu Delegatów PZGS w dniu 28 czerwca 1967 roku poza obradami działalności wręczono odznaczenia:

W imieniu zarządu głównego CRS, v-ce prezes WZGS P. Firych wręczył odznaki zasłużony działacz ruchu Spółdzielczego, które otrzymali: W. Kostuch prezes PZGS, J. Laskowski v-ce prezes PZGS i Zygmunt Goskowski prezes zarządu GS w Kartuzach.

W ramach oceny wojewódzkiej WZGS dotyczącej działalności Powiatowych Związków Gminnych Spółdzielni na terenie powiatu za 1966 rok uznano jako przodujący PZGS w Kartuzach.

Według zdjęcia w czasie zgromadzenia delegatów v-ce prezes zarządu WZGS kol. Firych przekazał proporzec przechodni który w imieniu wyróżnionej załogi pracowniczej przejął Henryk Smagłowski Przewodniczący Rady Zakładowej Związku Zawodowego Pracowników Handlu i Spółdzielczości, przy czym udział wziął prezes PZGS Władysław Kostuch.

Przedstawione lata sześćdziesiąte cechowały się dobrym mi wynikami działalności, przygotowaniem odpowiedniej kadry kierowniczej, co miało właściwy wpływ na zaspokojenie i potrzeb mieszkańców, szczególnie na terenie wiejskim. Najwyższe obroty i wyniki finansowe występowały w tym okresie w .Gminnej Spółdzielni w Sierakowicach, gdzie od początku lat 6o-tych prezesem zarządu był Konrad Drywa. W podłym okresie zaszły jeszcze zmiany na stanowiskach zarządu w G.S. w Chmielnie. W maju 1966 roku odszedł prezes Władysław Miluksztys i v-ce prezes Józef Węsiora, a Rada GS na prezesa powołała Stanisława Beyera i na v-ce prezesa ? Ludwika Okroją. Pod koniec grudnia 1970 roku Rada Nadzorcza w Chmielnie dokonała zmiany na stanowisku prezesa, odszedł Stanisław Beyer a wybrano Bronisława Czaja z Chmielna.

Doskonalenie, pracy kadry kierowniczej prowadzono również poprzez wymianę doświadczeń ,   powadzono również poprzez wymianę doświadczeń z dobrymi jednostkami spółdzielczości w kraju pracującej dla terenu wiejskiego.

Przykładowo taka wymiana doświadczeń odbyła się w dniach 19 do 21 listopada 1970 roku na terenie województwa Rzeszowskiego w Powiatowych Związków Gminnych Spółdzielni w Nisku, Leżajsku i Brzozowie.

Według zdjęcia w tym zebraniu udział brali: z GS z Chmielna Stanisław Beyer prezes zarządu, z GS Kartuzy Zygmunt Gostkowski prezes zarządu, z GS Klukowa Huta Stanisław Wojtowicz prezes zarządu, z GS Sierakowice Konrad Drywa prezes zarządu i Witold Chleba główny księgowy z GS w Żukowie, Henryk Popowski prezes zarządu z PZGS w Kartuzach, Władysław Kostuch prezes zarządu, Teofil Klein v-ce prezes, Franciszek Hirsz główny księgowy, Wanda Wróblewska zastępca głównego księgowego, Jan Karczewski kierownik działu organizacji samorządu. Irena Grot starszy referent. Ds. organizacji i samorządu, Zofia Kaczmarek kierownik działu artykułów przemysłowych i hurtu, Bożena i Zygmunt Samp główna Księgowa oraz zastępca zakładu budowlanego i działu inwestycji.