O kolebce spółdzielczości w skali międzynarodowej mówi się jako o spółdzielczości spożywców założonej 1844 roku w Rochdale w Anglii pod nazwą "Roczdelskie Stowarzyszenie Sprawiedliwych Pionierów”. Działalność tej spółdzielni opierała się na następujących podstawowych zasadach:
1) otwarte członkostwo,
2) zarząd i kontrola demokratyczna,
3) zwroty od zakupów,
4) "ograniczone“ oprocentowanie od udziałów,
5) neutralność religijna i polityczna,
6) sprzedaż za gotówkę,
7) działalność społeczno-wychowawcza.
Zasady te nazwane roczdelskimi, stały się wzorem dla opracowanych w późniejszym okresie ogólnych zasad ruchu spółdzielczego rozwijającego się na całym świecie. Dążność społeczeństwa do zrzeszonych form działania gospodarczego, współdziałania, niesienia sobie wzajemnej pomocy stanowiło przedspółdzielcze formy poprawy bytu jej członków i użytkowników. Jako formy działania na ziemiach dawnej Polski należy wymienić: gminne wspólnoty agrarne, cechy rzemieślnicze, gildie kupieckie, gwarectwa drobnych producentów, banki pobożne i maszoperie kaszubskie mające charakter zawodowych organizacji rybaków.
Prekursorem polskiej spółdzielczości rolniczej był ksiądz Stanisław Staszic ( 1755r.-1826r.) - wybitny myśliciel, ekonomista, patriota, reformator i organizator. Utworzył w 1816 r. Hrubieszowskie Towarzystwo Rolnicze Ratowania się Wspólnie w Nieszczęściach.
W’ Polsce na skutek rozbiorów i utraty niepodległości zapoczątkowane reformy społeczne zostały przerwane, a rozpoczęty postęp gospodarczy został zahamowany i uzależniony od ucisku narodowego przez okupanta.
